Το "νόστιμον ἦμαρ" στην ποίηση

Και έρχεται μια Κυριακή, που ξυπνάω μόνος από τις εννιά, κάνω τον σκέτο, παγωμένο μου καφέ και καπνίζοντας μισό πακέτο τσιγάρα μπροστά στον υπολογιστή, ακούω Καγιαλόγλου επανειλλημένα. Πήγε ένδεκα και…

Φιλικά και αφιλόξενα πρόσωπα, όλα όμως γελαστά και στη μέση εσύ, μια μικρή Αυστριακή πριγκήπισσα, που χορεύει βάλς, στο πάρτυ της ενηλικίωσης της. Χαρούμενη και ευτυχισμένη, με ένα ποτήρι στο…

Στις μπάρες, εκεί που όλοι φαίνονται ωραίοι. Εκεί που τα σωθικά σου κρέμονται, μέσα στη θολούρα του ημίφωτος Εκεί που κάθε ελληνικός στίχος γίνεται αχινός μες’ το στομάχι σου Εκεί…

όλο το βράδυ ουρλιάζω και αλυχτάω.. η κραυγή μου όμως μουγκή… Θέλω να μεθύσω, Θέλω να μεθύσω από χαρά, εμπιστοσύνη, αφοσίωση, Θέλω να μεθύσω μυρίζοντας τρυφερά τον λαιμό σου, Θέλω…

Η πρώτη νυχτερινή διαδρομή με την βαριά μοτοσυκλέτα, συνεχίζονταν για λίγο ακόμα, εσύ δούλευες πρωί, ήθελα όμως να αφήσουμε τα χνάρια μας νωπά στους πρωινούς διαβάτες, τρέχαμε αγκαλιά, εγώ με…

όταν μια γυναίκα έγραψε σε κάποια άλλη, χωρίς να τη γνωρίζει, της έδωσε απλόχερα την περιγραφή του πόνου, του πόνου που θα γνώριζε, και τη γνώση, τη γνώση μια ζωής…

Μεγάλωσες με το όραμα του τύπου με το φλάουτο στα χείλη, που έχει το ένα πόδι διπλωμένο. Με τη μουσική του να σε κάνει να αισθάνεσαι πως τρέχεις σε ένα…

-Να είσαι μόνος και να χαίρεσαι για αυτό, να ζεις χωρίς να περιμένεις την ανάσταση, να είσαι μόνος και να χαίρεσαι για αυτό, να είσαι έτοιμος για κάθε Επανάσταση.