Μαγεύομαι απ’ τα τρένα (αν και τα προτιμώ με αί)
Ξέρεις…αυτά τα βραδινά
Που ανταλλάσσουν ανθρώπους, πληγές, όνειρα
Αν και έχουν μία πορεία (όλα προκαθορισμένα)
Οι στάσεις είναι τόσο απρόβλεπτες
Ποιος θα μπει, ποιος θα βγει
Χαζεύω τους ανθρώπους
Βαραίνουν οι αποσκευές τους τόσο ξαφνικά
-Σας παρακαλώ με βοηθάτε λίγο;
-Ναι! Φυσικά!
Και πώς γίνεται και νιώθεις τα πάντα;
Δε σε πονάει όμως ούτε ο πήχης ούτε ο βραχίονας
Σε πονάει κάπου στο στήθος,
λες και πήρες ο, τι είχαν οι αποσκευές μέσα σου
Κάθεσαι στη θέση Χ
Κοιτάς έξω απ΄το παράθυρο
Ερωτοτροπούν τα φεγγάρια
Volume up!
“Προσοχή! Αυτό μπορεί να βλάψει την ακοή σας”
…
