Χτυπάει
Χτυπάει. Χτυπάει και δείχνει τη φωτογραφία σου. Το τηλέφωνο, δεν πρόκειται να το σηκώσω, γιατί ένα τηλεφώνημα έχει τέλος και εγώ δεν θέλω να τελειώσω κάτι μαζί σου.
Χτυπάει. Χτυπάει και δείχνει τη φωτογραφία σου. Το τηλέφωνο, δεν πρόκειται να το σηκώσω, γιατί ένα τηλεφώνημα έχει τέλος και εγώ δεν θέλω να τελειώσω κάτι μαζί σου.
Προσπέρασες τον Ιούλη χωρίς ντροπή. Ήθελες να με δεις. Αύγουστος ήρθε κι έφυγε μαζί μου. Πεθύμησα να δω το ηλιοβασίλεμα, σαν να κοιτάζω τις σημειώσεις κάποιου άλλου σ’ ένα γραφείο…
Πόσο κρατάει η άνοιξη, νομίζεις; Όσο αντέξεις. Πόσο κρατάει ο έρωτας θαρρείς; Όσο αναπνέεις.
Συζητάς με άλλον έναν δυνάστη σου μιας ζωής που ΄χει λάθη να λέει ΄Ο,τι είπε κι εκείνος στον πλάστη του για τα πάθη που είχε και φταίει Του ζητάς να…
της Όλγας Σταματοπούλου* Όταν δεν είσαι εδω… Απορρυθμίζονται τα ρολόγια του σύμπαντος, γυρνάει ο χρόνος άναρχα, μια πίσω, μια μπρος, ξημερώνει νύχτα, νυχτώνει μέρα. Τα πράγματα γύρω κινούνται, σαν κακοραμμένα…
Στιγμές που σου χαράζονται στο μυαλό. Στιγμές που παρατηρείς δύο ανθρώπους, να 'ναι ο ένας για το άλλον -κόβοντας- αφήνοντας τα πάντα από έξω. Διαδρομές που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη…
Λευκό χαρτί. Παύση. Μοναξιά. Ένας περίπατος που έβγαλε στο πουθενά, πιο μακριά από κάθε θέλω μου. Θέα. Αέρας. Εσύ. Κατεβάζω τη ματιά. Θέα. Συναισθήματα άδεια. Άγνωστο. Δάκρυα. Απόγνωση. Επιθυμία. Φυγή.…
40 (μπορεί και 45) τ.μ. και βάλε κάτι Πόσο άδεια μπορεί να φαντάζουν; Και ξαφνικά έγιναν 100...και βάλε κάτι Οι (σ)τοίχοι γράφουν μαύρο 1,2,3 μετράς στον φωταγωγό Ξεχνάς που έμεινες…