γραμμένο στις 6:22..
χωρίς γυαλιά.
Γυμνός.
κάθε ξημέρωμα στύβω τα μαξιλάρια.
μονος.
το μόνο που βγαίνει είναι ευχές.
πότε-πότε και κάποιο άρωμα.
τι να κάνεις όμως μόνον με ευχες;
αρκούν;
και όμως.. αρκούν..
για να κάνεις όνειρα..
τις στιγμές που όλα σου φαίνονται τόσο φτηνά και λίγα,
ένα όνειρο αρκεί.
ναι ρε φίλε..
ακόμα και αν είναι το ονειρο ενός συνεπούς τέλους.
ποιό ειναι το προσδόκιμο;
υπάρχει; ζει; αναπνέει;
ή είναι κάτι γονιδιακό που υπάρχει μέσα μας,
περιμένοντας φώς και νερό για να ανθίσει;
φύγε..
κυρά μου, ξέρω ότι με διαβάζεις..
μείνε μακρυά μου..
σκότωσες έναν..
(αυτό ήταν ένα μήνυμα χωρίς χρέωση..)
