Πόσο εύκολο είναι από την κορυφή της πυραμίδας,
να βρεθούμε στην δίνη της άμμου, που μας παρασέρνει στα έγκατα της γης;
Πόσο επικίνδυνο είναι να αποκαλύψουμε τις μύχιες επιθυμίες και φαντασιώσεις μας,
σε κάποιον που θεωρούμε πως θα τις μοιραστεί μαζί μας;
Αυτό το κάτι, το συναρπαστικό, ο πόθος για το άγνωστο,
είναι το ίδιο συναρπαστικό και για τον άλλον ;
Ή μήπως επίκειται ο μέγιστος εξευτελισμός των συναισθημάτων,
το ένστικτο πως ο άλλος θα μας καταλάβει είναι λανθασμένο;
Η παιδική χαρά να επιδείξουμε «κάτι» προσκρούει σε έναν τοίχο αδιαφορίας ή και απέχθειας;
Ή είναι απλά μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία;
Σε λατρεύω, αλλά αυτό το χέρι που σε αγγίζει, θα το κόψω.
και ας είναι το δικό μου..
