Για τη στιγμή μετά.
Γι’ αυτή τη στιγμή ζω και πεθαίνω.
Που είμαστε δυο μας μέσα στον κόσμο.
Απόλυτη σιγή, απόλυτη ηρεμία.
Σαν να βρισκόμαστε αγκαλιά σε μια ερημική αμμουδιά,
με έναν ήλιο στην ανατολή του και με έναν ελαφρύ νοτιά να μας ανανεώνει.
Ακούμε το θρόισμα των φύλλων και τους γλάρους να μας κρατούν συντροφιά.
Είμαστε μόνοι, χωρίς τρίτους, απλά και μόνο εμείς.
Μια ζεστή αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί και μας παίρνει ο ύπνος αγκαλιά.
Σε βλέπω στα όνειρά μου, μ’ ανασταίνεις.
Ένταση, χρώματα, πάθος και μετά ξανά εκείνη η στιγμή που ‘μαστε μόνοι μας,
σε όλο τον κόσμο, πιο κοντά από ποτέ, δυο μας απέναντι σε όλους.
“Τίποτα άλλο δε ζητώ, άστο το χεράκι σου να σου το κρατώ”
