Νύχτες

Νύχτες στα μαύρα και κόκκινα σεντόνια,
το σκοτάδι και το χάδι,
μαζί.
Η μεγάλη αγκαλιά,
η ανασφάλεια που φεύγει,
το χέρι μου στα μαλλιά σου, στο λαιμό σου, στη μέση σου.

Έρχονται στιγμές που είναι όλα ωραία,
ιδανικά,
σαν φρεσκοφτιαγμένο πρωϊνό που μυρίζει όμορφα,
σαν τη μουσική του δάσους,
σαν τον μεγάλο ήλιο που ανατέλλει τον Αύγουστο πάνω απ’ τη μεγαλούπολη.

Έρχονται στιγμές που εσύ,
συμπληρώνεις τα σενάρια του μυαλού μου,
με ένα χαμογελάκι,
με ένα νάζι,
έναν μορφασμό.

Έρχονται στιγμές που εσύ
είσαι το αεί,
το σκοτάδι και το χάδι..

Αφήστε μια απάντηση